Dziewanna widoczna na fotografii Pani Małgorzaty Wójcickiej ma 260 cm wysokości przez co wygrała nad pozostałymi rywalkami w naszym dziewannowym konkursie. Jeszcze raz gratulujemy ! :)

"Dziewanna – wysoka panna"

Nadleśnictwo Pomorze ogłasza konkurs pt. „ Dziewanna – wysoka panna".

Cel: Należy odnaleźć i udokumentować fotograficznie jak najwyższą dziewannę- roślinę, której opis znajdziecie pod regulaminem. Konkurs ma na celu zachęcenie do aktywności na świeżym powietrzu,  zwiększenie wiedzy o roślinie oraz dobrą zabawę.

            Regulamin:

1.      Organizatorem konkursu jest Nadleśnictwo Pomorze.

2.      Konkurs skierowany jest do osób posiadających konto prywatne na portalu „Facebook" oraz lubiących fanpage Nadleśnictwa Pomorze .

3.      Udział może wziąć każdy kto wykona i prześle do nas fotografię dziewanny.

4.      Zadaniem konkursowym jest odnalezienie w terenie i udokumentowanie (wykonanie fotografii) jak najwyższej dziewanny z podaniem jej wymiarów (wysokość należy zmierzyć i udokumentować poprzez przyłożenie różnorakiego rodzaju miary, ustawienie osoby lub przedmiotu o znanych wymiarach i oszacowaniu jak najdokładniejszej wysokości rośliny).

5.      Fotografię należy dodać w komentarzu pod postem konkursowym.

6.      Do Każdej fotografii powinien być dołączony opis: wysokość dziewanny + autor fotografii.

7.      Wyniki Konkursu zostaną ogłoszone przez organizatora w dniu 28.07.2016r.

8.      Wygrywa osoba, której dziewanna będzie najwyższa.

9.      Nagrodą jest publikacja Romana Rogozińskiego pt. „Rezerwaty przyrody".

10.  Odbiór nagrody możliwy jest osobiście w biurze Nadleśnictwa Pomorze bądź poprzez przesłanie Pocztą Polską na otrzymany od Zwycięscy adres.

11.  Otrzymane prace konkursowe mogę zostać wykorzystane przez Organizatora.

12.  Konkurs trwa od opublikowania postu na profilu Nadleśnictwa Pomorze na facebooku do 27 lipca 2016r. godz. 19.

13.  Przystępując do konkursu każdy uczestnik akceptuje zasady zawarte w Regulaminie.

Aby dowiedzieć się więcej przejdź na stronę Facebook nadleśnictwa>>

            W przypadku dodatkowych pytań prosimy o kontakt z pracownikiem nadleśnictwa zajmującym się konkursem: Maja Boruk (tel. (87) 516 57 95)

ZAPRASZAMY DO WZIĘCIA UDZIAŁU!

DZIEWANNA:

1.    Morfologia:

W pierwszym roku życia formuje się gęsta, przyziemna różyczka liściowa, w następnym roku wyrasta wzniesiony pęd osiągający u różnych gatunków od 0,5 do 3 m wysokości.

Liście

Duże, skrętoległe, u większości gatunków owłosione, najczęściej eliptyczne.

Kwiaty

Słabo grzbieciste, pięciokrotne, często duże i efektowne. Najczęściej żółte, rzadziej białe, purpurowe, pomarańczowe, niebieskie.

2.    Występowanie:

Pojawia się w miejscach, gdzie gleba została odsłonięta lub przemieszczona i dlatego jest to częsty gatunek na nasypach, terenach ruderalnych, przydrożach. Występuje poza tym na suchych wzgórzach, na zrębach leśnych, skałach, najczęściej na podłożu piaszczystym, żwirowym i glebach wapiennych. Nie toleruje zacienienia. Nie lubi też konkurencji innych roślin – tempo wzrostu rozety liści w pierwszym roku jest 4–7 razy większe na zupełnie nagiej ziemi w porównaniu do miejsc z istniejącą pokrywą roślinną. Zdolność występowania w rozmaitych warunkach siedliskowych wynika bardziej ze znacznej zmienności fenotypowej niż ze zdolności adaptacyjnej.

Stare przysłowie mówi: Gdzie rośnie dziewanna, tam uboga panna J

3.    Działanie lecznicze:

Już Dioskurydes dwa tysiące lat temu rekomendował dziewannę drobnokwiatową do leczenia chorób płuc i nadal roślina stosowana jest do leczenia górnych dróg oddechowych.

Hieronim Spiczyński, zielarz z XVI wieku zalecał m.in. destylat wodny z ziela dziewanny drobnokwiatowej na wydelikatnienie twarzy.

Zmiażdżone kwiaty i liście są stosowane jako okłady na krwawe wybroczyny i obrzęki oraz stłuczenia. Ze świeżych płatków kwiatowych i 40° wódki czystej sporządza się balsam gojący rany. Składniki należy połączyć ze sobą w równych wagowo proporcjach, następnie przez kilkanaście dni macerować. Po tym czasie jest on gotowy do użytku.

Olejek z płatków dziewanny łagodzi, a nawet uśmierza nerwobóle, bóle w stawach i mięśniach. Aby go sporządzić należy trzema częściami oliwy z oliwek zalać dwie części świeżych płatków (w stosunku wagowym). Następnie przez około 2 tygodnie w ciepłym miejscu trwa maceracja. Gotowy olejek w miarę potrzeby należy wcierać w bolące miejsca.

Napar z kwiatów dziewanny działa moczopędnie, przeciwbólowo i słabo uspokajająco. Stosowany przy przeziębieniu, grypie, anginie, nieżycie nosa, stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, ma działanie wykrztuśne, powlekające i napotne. Napar zalecany jest także w czerwonce, biegunce, nieżycie żołądka, żółtaczce oraz chorobach wątroby. Stosuje się go również (także nalewkę m.in. z liści dziewanny drobnokwiatowej) przy leczeniu stanów zapalnych górnych dróg oddechowych, nieżycie oskrzeli, astmie, kaszlu i chrypce. Dziewanna drobnokwiatowa należy do najpopularniejszych ziół o działaniu wykrztuśnym. Jest oficjalnie uznanym skutecznym środkiem na zapalenie oskrzeli, zmniejszając m.in. objawy powiększonych węzłów chłonnych. Napar z liści dziewanny pomocny jest przy leczeniu mastopatii. Liście wchodzą też w skład naparu stosowanego w leczeniu guzów macicy, obrzęku jąder. Stosowane są także w lekach homeopatycznych przeciw migrenie i bólom uszu.

Stwierdzono działanie surowca przeciw wirusom grypy A₂ i B. W 2002 r. odkryto, że ten gatunek dziewanny zawiera także gliceryzynę, która ma działanie antyseptyczne (bakteriobójcze) i potencjalnie także przeciw-nowotworowe. Występowanie tego składnika koncentruje się w kwiatach dziewanny.

4.    Zastosowania:

• Jak wiele innych roślin w starożytności dziewanna drobnokwiatowa miała znaczenie magiczne, o czym pisał m.in. Pliniusz Starszy w dziele Naturalis Historia. Chociaż mocno niejasny jest tego powód – dziewanna miała chronić przed urokami i złymi duchami. To właśnie to ziele miało chronić Odyseusza przed czarami złej Kirke.
• Ze względu na obecność w nasionach niektórych składników powodujących zaburzenia oddychania u ryb, były one używane jako środek toksyczny i zwalczający ryby.
• Rzymianie chronili figi przed zepsuciem zawijając je w liście dziewanny.
• Napar z kwiatów stosowany był według jednych autorów do rozjaśniania włosów, według innych do nadawania im połysku.
• Kwiaty służą także do aromatyzowania likierów, w kremach także do zmiękczania i wygładzania skóry.
• Suszone liście stosowano do wytwarzania knotów do świeczek, jako hubki, wkładano do butów (jako materiał izolacyjny) lub dodawane bywały do ziołowych tytoni.
• Martwe, suche pędy po zanurzeniu w łoju lub wosku używane były jako pochodnie, przy czym płomienie opalizują kolorami tęczy. Roślina w ogóle łatwo się pali.